Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Σκέψεις...

γράφει η Ναταλί Φουντουκάκη
Σκέψου λίγο…σε παρακαλώ...πότε σταμάτησες να ονειρεύεσαι; Θυμάσαι όταν ήσουν παιδί, που σκαρφιζόσουν ιστορίες, ήσουν ήρωας σε δικές σου περιπέτειες, με δική σου πλοκή, η φαντασία σου κάλπαζε και όλα φαίνονταν τόσο πιθανά να συμβούν; Σκέψου λίγο…πότε άλλαξε αυτό; Πότε προσγειώθηκες απότομα σε εκείνη την πραγματικότητα, όπου όταν κανείς ονειρεύεται, κινδυνεύει, εκτός από ονειροπαρμένος, να χαρακτηριστεί και αλλοπαρμένος; Εκεί, όπου επιτρέπεται μόνο να ελπίζεις;
Μάλλον όταν κι εσένα σου είπαν ότι η ζωή είναι δύσκολη, είναι αγώνας, ότι τα όνειρα είναι παρηγοριά για τους αφελείς και τους ανήμπορους, ότι πρέπει να είσαι ρεαλιστής, κι αν ακόμα γίνεσαι κάποιες φορές κυνικός, συγχωρείσαι. Ευτυχώς σου άφησαν ένα φωτεινό παραθυράκι, την ελπίδα. Αυτό, σου είπαν, είναι λογικό και συνετό. Κι εσύ το πίστεψες…όπως όλοι μας άλλωστε. Μα τι σχέση έχει το όνειρο με την ελπίδα; Το όνειρο, τα όνειρά σου, είναι ένας ολόκληρος κόσμος, με δυναμική, αλληλουχία, σχέδιο, πίστη. Κλείνεις τα μάτια σου και βλέπεις τα γεγονότα, τη δική σου δράση, τις δυνατότητές σου να νικούν τις πιθανότητες, βλέπεις τον εαυτό σου νικητή, θριαμβευτή! Ενώ η ελπίδα; Φτωχή διαφυγή, με πολλά «αν», «όμως» και «μακάρι», κάνοντας οικονομία στα «θέλω» σου, νομίζοντας ότι έτσι μπορείς να τα προσεγγίσεις ευκολότερα. Την εκφράζεις με επιφύλαξη, με τα μάτια ανοιχτά, πολλές φορές σε κάποιον απέναντί σου, που σε κοιτάζει με συγκατάβαση, δυσπιστία και κάποιες φορές ειρωνικά. Και συνήθως αυτό που ελπίζεις, φροντίζεις να είναι κατορθωτό, στα μέτρα σου. Υπολογίζεις τις πιθανότητες με τα δικά σου σταθμά και όχι με τους κανόνες του σύμπαντος και τσιγκουνεύεσαι τις προσδοκίες σου. Γειώνεις τις ελπίδες σου, για να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα, από φόβο μην απογοητευτείς, ή ακόμα χειρότερα για να μη χαρακτηριστείς φαντασιόπληκτος, ή ότι ονειροβατείς και στο τέλος ούτε εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις σε αυτές. Νοερή ουτοπία ποτισμένη με συμβιβασμό, υποταγή και μοιρολατρία, όπου υποβόσκει το ανέφικτο. Και τότε; Πού είναι οι πιθανότητες επιτυχίας, αν δε βάλεις όλες σου τις δυνάμεις, αν δεν υπερβείς τις αδυναμίες σου; Αν δεν οραματιστείς όχι μόνο το καλύτερο για σένα και για έναν καλύτερο κόσμο, αλλά και το δικό σου πρωταγωνιστικό ρόλο; Η ελπίδα είναι το πρώτο βήμα, η σύλληψη και μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για να κάνεις υπέροχα όνειρα! Ένας οραματιστής είναι ένας ώριμος ονειροπόλος, που τολμά να κάνει τις υπερβάσεις του και να δίνει υπόσταση στα όνειρά του. Κι αν κάποιοι σε «κατηγορήσουν» ότι παλιμπαιδίζεις και πετάς στα σύννεφα, θεώρησέ το φιλοφρόνηση. Μακάρι να μπορούμε να αισθανόμαστε την παντοδυναμία που αισθάνονται τα παιδιά και να νιώθουμε άτρωτοι στις «κουτρουβάλες» και τις ανατροπές. Σε παρακαλώ...κλείσε τα μάτια σου...άρχισε να ονειρεύεσαι ξανά...και στο όραμά σου να είσαι γαλαντόμος!