Που είναι ο πνευματικός κόσμος της πόλης;

Κάποτε τούτος ο τόπος ο ριζωμένος σε μια προέκταση γης μέσα στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, ανέδειξε μεγάλους και τρανούς ποιητές, σοφούς και φιλοσόφους, ρήτορες, ήρωες και στρατηγούς, μαθηματικούς και γεωμέτρες, δημοκράτες και τυράννους, ηγέτες αλλά και μια πλειάδα μεγάλων ανδρών που συγκλόνισαν και συγκλονίζουν μέχρι σήμερα την οικουμένη με το πνεύμα τους, την τέχνη τους, την πολιτική τους και την πολεμική τους γενναιότητα.

Δυστυχώς τους παραμερίσαμε, τους περιφρονήσαμε και δεν μιλάμε πια γι’ αυτούς παρά μόνον για μνημόνια και λίστες ....κλεπτών.

Κάποτε και τούτος εδώ ο μικρός τόπος που πατάμε, μπόρεσε και επέζησε μέσα σε λίγες στενές λωρίδες γης γεμάτες αρμύρα και  λάσπη και λουσμένος στη δροσερή αύρα του απογευματινού μαΐστρου, ανέδειξε ήρωες, ποιητές και λογοτέχνες, νομικούς και τεχνοκράτες, που η τοπική μας ιστορία τους καταγράφει στις λαμπρές  ιστορικές της σελίδες.

Όμως! Τι έγιναν όλοι αυτοί; Γιατί τους τοποθετήσαμε στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» και δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε το έργο τους; Που βρίσκονται σήμερα τα πνευματικά αναστήματα του παλιού Μεσολογγίτικου καιρού; που είναι κρυμμένοι οι πνευματικοί άνθρωποι της πόλης, γιατί δεν μιλάνε; τι τους φοβίζει; Δεν βλέπει κανείς την κατάντια του Μεσολογγίου, που μαζί με τα γύρω  από την πόλη «τρωκτικά» που αφανίζουν ότι υπήρχε στον τόπο μας, εμείς οι ίδιοι καταρρακώνουμε την ιστορία και την αξιοπρέπειά μας με πολλές ασχήμιες που ανεχόμαστε,
( βαμμένα κτήρια με αισχρά συνθήματα , λερωμένα σήματα του Κ.Ο.Κ., ερειπωμένα ιστορικά κτήρια, βρωμερές θαλάσσιες περιοχές, δρόμοι σακατεμένοι  κ.λ.π.)_ αλλά και τώρα τελευταία, με τις αυθαίρετες καρικατούρες  που τοποθετήθηκαν μέσα στην πόλη και που θα υπάρχουν τουλάχιστον για τα επόμενα 50 χρόνια και θα στιγματίζουν όσους σήμερα δεν σήκωσαν το ανάστημά τους μπροστά στην λαίλαπα της αμορφωσιάς και της αφροσύνης. Δεν  παρατηρήσατε τίποτε απ’όσα κακόγουστα γίνονται σε τούτη την πόλη που ορισμένοι καμώνονται για τα «συγκρουόμενα» και το «παγοδρόμιο» και τα θεωρούν ...πολιτισμό; Είναι πολιτισμός λοιπόν οι πινακίδες οδοσήμανσης με τις αλλοπρόσαλλες αναγραφές σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη;  

Είναι πολιτισμός οι ονομασίες σε στενωπούς οδούς της πόλης  του Παλαμά, του Μαλακάση, του Πατρο – Κοσμά, του   Pietro Gamba, του Auguste Fabre, του Εϋνάρδου και δεκάδων άλλων ελλήνων και φιλελλήνων αλλά και άλλων που δεν υπάρχουν πουθενά, σε αντίθεση με απόδοση τιμής  ανύπαρκτου προσώπου (παλαιού Μεσολογγίτη) σε οδό ...500 μέτρων;; Μήπως στέρεψε η πνευματική και πολιτιστική πηγή του Μεσολογγίου;  ..... «ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο(λοιπόν) και το λάλον ύδωρ;» Δεν θα βρεθεί επιτέλους ένας Π. Νιρβάνας για να τρέξει η πηγή της Κασταλίας;

«Ω θεία νερά, στον ύπνο σας και στην οργή σας θεία,
του καταρράχτη ωραίε θυμέ, του ωκεανού μανία,
μαύρη οπτασία της Στυγός, της Κασταλίας μεθύσι,
μες στην κουφάλα ενός γκρεμού είμαι κι εγώ μια βρύση».

              

Να ήταν  άραγε η «αναχώρηση» της Ακακίας το «κύκνειο άσμα» του πολιτισμού μας που άνθισε για πάνω από τριακόσια  χρόνια εδώ και μέσα από αντίξοες συνθήκες, για να μαραθεί στις ημέρες μιας  «σιωπής» που την προκαλεί το κλείσιμο στον  εαυτό μας ....και «γαία πυρί μειχθήτω;».

            Βγείτε επιτέλους από την ανυπαρξία και τη σιωπή, μιλήστε για το Μεσολόγγι που χάνεται, πέρα από κάθε προσωπική και κομματική ιδιότητα, βοηθήστε και τη Δημοτική αρχή προκειμένου να έχει δυνατότερη φωνή στα κέντρα λήψης αποφάσεων.. Το Μεσολόγγι έχει ανάγκη φωνών αγάπης και όχι συμφερόντων, έχει ανάγκη ηγετών με όραμα και όχι δηλώσεων και αντιπολιτευτικών φωνών, άλλωστε  ηγέτες δεν είναι μόνον αυτοί στα πολυτελή γραφεία, αλλά και όσοι συνεχίζουν αυτά που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Συνταχθείτε επιτέλους με τον Βασίλη Μπρούμα τον γνήσιο Μεσολογγίτη που νιώθει ότι στην πόλη που ζει, μεγαλούργησαν μεγάλοι άνθρωποι και τώρα τους καλύπτει η τέφρα της λησμονιάς. Συνταχθείτε με τις μικρές φωνές που άρχισαν πλέον να ακούγονται για το κατάντημά μας.            

                                                      

Το Μεσολόγγι δυστυχώς καταρρέει. Μας περιφρονούν στην κατασκευή νέου κτηρίου για την Α.Δ. Αιτωλίας  , για την Π.Υ. για το ΚΤΕΛ και δεν μιλάει κανείς. Το σπίτι – Μουσείο Παλαμά είναι κλειστό και καταρρέει και η Πάτρα  αναπαλαίωσε το κτήριο που γεννήθηκε ο «δικός τους» ποιητής. Η Παλαμαϊκή εγκαταλείφθηκε, το σπίτι του  Μ. Μαλακάση γέμισε σκουπίδια, το παλαιό Νοσοκομείο θα......αναπαλαιωθεί!!!!.    

Οι Ρομά στήνουν δικό τους καταυλισμό στην καλύτερη παραλία του Αιτωλικού (Νο 9) και εμείς ...στρουθοκαμηλίζουμε!!! σαν να μην  συμβαίνει τίποτε.

                
       

Σε λίγο θα επαναληφθεί ο αποκλεισμός του όπως στα χρόνια της Επανάστασης. Από ξηρά η Ιόνια οδός έχει μία μόνον πρόσβαση στην πόλη που απέχει πέντε (χιλιόμετρα) και παρά το γεγονός ότι ενημερώθηκαν επίσημα οι τελευταίες Δημοτικές αρχές μέχρι τη σημερινή, ουδέν έπραξαν. Αλλά και αυτούς τους λιγοστούς ξένους που δεχόμαστε, τους υποδεχόμαστε (εδώ και στο Αιτωλικό) με τις .....πανέμορφες!!!!! πινακίδες.

Από αέρα η πόλη δεν έχει πρόσβαση. Από τη θάλασσα η μαρίνα ......καρκινοβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και η σύνδεση με τα Ιόνια νησιά δεν συζητιέται από το Δήμο γιατί νομίζει ότι είναι αδύνατο έργο η διάνοιξη του δίαυλου και της λεκάνης του λιμανιού. Πως θα ζήσει αυτή η πόλη; Τα ΤΕΙ έφυγαν, το Εφετείο ...μας το έκλεψαν, το Νοσοκομείο φθείρεται, δημόσιες υπηρεσίες και υπάλληλοι έφυγαν για άλλη πόλη, οι θάλασσες βρώμισαν και έγιναν προθερμάστρες για να μας ψήνουν το καλοκαίρι, δαντελωτά ακρογιάλια δεν υπάρχουν. Πρόοδος λοιπόν είναι τα καταστήματα του λιμανιού που τα επισκέπτονται οι πελάτες της πλατείας που ερήμωσε κι’ αυτή από κόσμο; 

Ας αναλάβουμε όλοι μας τις ευθύνες που μας αναλογούν. Τι Μεσολόγγι θα αφήσουμε στη νέα γενιά;

                                                                                                          Μ.Χ